Wopomnjeće na Tonija Bruka na lětušim Filmowym festiwalu w Choćebuzu
Publikum Hornjeho kina kulturneho Choćebuskeho kluba Gladhouse je wurjadnu přiležnosć měł, drohoćinki serbskeje kinematografije dožiwić. „Tute kino, w kotrymž nětko smy, je jedne z rědkich, w kotrymž móža so filmy ze zestarjenej filmowej techniku, kajkuž wužiwaše Toni Bruk we 80tych lětach, pokazać. Zo je DeFa-Studio z NDRskeho časa paralelnje serbskorěčne filmy nahrawało, njeje nihdźe dokumentowane. To mamy sej wuwědomić, zo dawa lute serbske dokumentarne filmy Tonija Bruka, kotrež su paralelnje k němskim wersijam produkowane byłe“ rozkładźe zamołwita za serbsku sekciju Choćebuskeho filmoweho festiwala Grit Lemkowa. Wona je při tym wuzběhnyła, zo njeje Kubšan Toni Bruk tak počesćeny na zwjazkowym niwowje był, kaž so tomu słuša, hačrunjež je wjace hač 40 filmow nawjerćał, najprjedy za DeFa studijo a po přewróće tež za Sorabija-studijo, kotrež je mjez druhim rbb magacin Łužyca nahrawało. Kóžde lěto wotměwa so wopomnjeće na zemrětych filmowcow w Němskej na zwjazkowym niwowje. „Na Tonija Bruka bohužel njejsu spominali. To je wězo škoda“, rjekny Grit Lemkowa, kotraž chce při tym wostać, zo bywa Toni Bruk bóle znaty.
Něhdźe 25 přihladowarjow a přihladowarkow je sej tři Brukowe filmy Wopyt (1984), Zornowc (1986), a Serbski Barliń (1996) kaž tež posledni interview z filmowcom wobhladało. Prěnjej dwaj filmaj běštej w hornjoserbskej a posledni w delnjoserbskej rěči. Wopyt je film, kotrež bu po powědančku Bena Budarja produkowany: wo žedźenju za młodosću, wo ćěkawosći časa, při kotrymž so epizody žiwjenja Serbowki sfałduja.
V. Zakar